پلورالیزم هنری

در طی نیم سده ی اخیر، و مخصوصن پس از بحران های اجتماعی گسترده ی نیمه ی اول قرن بیستم ، تکثر گرایی به آرامی در حال رشد بوده است. این مفهوم در محدوده ی فرهنگ، این امکان را فراهم می آورد تا گرایش های مختلف فکری در کنار یکدیگر به حیات ادامه دهند، همدیگر را تحمل کنند، تقابل فیزیکی را به حداقل برسانند و حساسیت های نابجا از بین ببرند، همکاری جای نزاع را بگیرد و طرفین، از ظرفیت های یکدیگر بهره مند شوند. هر چند امروزه این دیدگاه کلی مثبت گرایانه نسبت به تکثرگرایی ( مخصوصن در حیطه ی فرهنگ) در حال عقب نشینی است ام از مهمترین دلایل رشد آن در دهه های قبل میتوان به جلوگیری از قدرت یافتن جریان های رادیکال (از هنر نوع) ، تلاش برای بالابردن تلورانس و بهره مندی از نیرو و ظرفیت های جریان رقیب برای حل مشکلات جامعه ی بشری اشاره کرد. م
در جوامعی که با کثرت گرایی، به مثابه یک نهاد جدید در حال شکل گیری روبرو هستیم ، حتی تعاریف یکجا، کلی و جزم گرایانه مفاهیم نیز به حاشیه رانده می شود. مثلا ارائه ی یک تعریف کلی از ” طراحی امروز” در جامعه ی ما که درک پایین تری از کثرت گرایی دارد بسیار ساده تر از جامعه ای است که کثرت گرایی رشد یافته داشته و بر همین اساس ، جریان های مختلف هنری امکان ادامه ی حیات و رشد در کنار یکدیگر را داشته اند.م
بر همین اساس، مفهوم “طراحی امروز” در بین ما مفهومی تعریف دار و روشن است . اما همین مفهوم در یک جامعه ی متکثر ، مفهومی غریب و ناآشناست و سخن گفتن درباره ی آن ، پیچیده
فروردین نود و شش